Hello everybody,

Hoop dat iedereen de feestdagen heeft overleefd! :)

Ik zit inmiddels in Vietnam, Saigon(HCMC). Dat inhoudt dat ik afscheid genomen heb van Ollie en weer alleen op pad ben.

Ollie en ik hebben echt een gezellige en lachuh tijd achter de rug! Een avond voor oud en nieuw was er opnieuw een poolparty bij onze bungalow. We waren eerst het stadje ingegaan om wat te eten en te drinken, nadat we ook nog op het strand bij de nodige barretjes waren geweest was het tijd voor de poolparty. Gratis taxi's reden er van de stad naar ons bungalow resort, best makkelijk dus als je er een bungalow hebt. Daar aangekomen ff snel omgekleed in onze zwemoutfit en plonzen maar. Was erg gezellig en de volgende dag was dat ook wel te merken zeg maar...

We waren niet echt vooruit te branden en we moesten echt zin maken om oud en nieuw te vieren (en fullmoon). Om in de stemming te komen hadden we naast een aantal biertjes ook fluoriserende verf gekocht. Zo hebben we met die verf onze goddelijke lichamen beschilderd wat een gaaf effect was met blacklight. Eenmaal aangekomen op het strand in Had Rin van de fullmoon party. duurde het wel fftjes tot we op gang kwamen. Echter na 00.00 uur, waanzig vuurwerk en een bucket (bucket is een emmer met een flesje rum, cola, ijs en rietjes) ging het aardig los! We hadden min of meer met de Engelsen van kerst afgesproken en die kwamen we dan ook tegen. Was weer lachen gieren brullen, kotsen en weer verder feesten haha. Toen was het 2010!

We zijn 2 januari Ko Pha Ngan ontvlucht, want het is daar echt een grote feestboel. Als je wilt kan je er elke avond feesten, maar dat was niks voor ons en besloten naar iets rustigers te gaan. Dit werd Railay, een kust plaatsje in het zuiden naast Krabi. DIt was een goede keuze van ons, want ook was het dan geen eiland hier was wel een eiland vibe. Lay back, chille mensen, de juiste barretjes en restaurants. Mooie stranden ook omringd met limestone rotsen. Het strand waar wij zelf zaten was dan niet zo mooi. Althans het was geen strand om op te liggen, want met eb werd het echt laagtij en verandere het strand in een grote modder poel, maar met de bomen die er groeiden was dit een heel apart gezicht. We zijn 2 nachten in Railay gebleven en hebben daarna een boot naar Phuket gepakt. Daar hadden we het na 1 nacht al wel gezien, maar waren te laat met boeken van een trip dus moesten we nog een nacht blijven. Uiteindelijk dan Phuket verlaten en afgereisd naar Ko Lanta, een eilandje in de zuidkust. Yes eindelijk wat we zochten: rustig, lay-back, chill, vriendelijke mensen, enz enz. Hier besloten we, tot we zouden opsplitsen, te blijven. Eerste dag konden we geen accomodatie vinden en besloten dan maar ergens te overnachten wat niet naar onze smaak was. De volgende dag een scooter gehuurd en opzoek gegaan door de regen naar een nieuwe plek om daar uiteindelijk 4 nachten te blijven. Toen kwamen we uit bij Mong bar.Super relaxte bar met alleen maar chille mensen (waarschijnlijk door de bordjes langs de weg ernaar toe: happyshake at mongsbar, your trip to moon!) Die lui die er werkten waren super aardig en behulpzaam. Zo hebben we ook nog een dag met wat locals een vis/snorkel trip gedaan. We zijn naar een ander eiland Ko Haa gevaren en daar onze hengels uitgegooid. In eerste instantie visten we op baracuda's en die zijn aardig groot en dus een must om te vangen, echter ze wilden niet bijten. Als aas voor de baracuda's gebruikten we levend aas die ook vissend werden gevangen. Ik besloot dit ook te gaan doen, zodat het wat meer actief vissen werd. Ik geloof dat ik er 6 uit heb gehaald. Bij het eilandje hebben we nog gesnorkeld en onze lunch op. Daarna zijn we op tonijn gaan vissen. Dat bleek een beter succes. De eerste beet mocht ik binnen halen, dit zijn jongens die aardig tegengas geven en dus wat lastiger binnen te halen waren. Uiteindelijk is het mij gelukt. Daarna was Ollie aan de beurt, ook een tonijn, maar deze was veel groter en dus ook een gevecht om hem binnen te halen. Na onze vangst zijn we teruggevaren naar de Mong bar. De grootste tonijn hebben we aan Mong en de rest van het bar personeel gegeven en de mijne heb ik zelf opgegeten mmmmmmmmmm

11 januari moesten we terug naar Phuket dus onze chille dagen samen waren voorbij, want Ol ging naar Bangkok om daar Danny op te zoeken en om te shoppen. Ik wilde Bangkok vermijden en ben rechtstreeks naar Vietnam, Saigon gevlogen. Ik moest nog wel een exit ticket kopen om Vietnam te verlaten anders kwam ik niet binnen. Ik weet nu dat ik de 8e toch weer in Bangkok ben, want dat was de enige vlucht die ik kon vinden voor een goedkope prijs. Komt enerzijds goed uit, want heb een super adres gevonden voor de tattoo die ik wil en dat is in Ko Pha Ngan. Dus dan toch maar weer terug haha.

Nu dus in Saigon(HCMC). Gisteren heb ik eerst uitgeslapen, want was kapot van het reizen en had de laatste dagen in Ko Lanta ook niet veel geslapen, daarna had ik een plannetje gemaakt om wat dingetjes in de stad te verkennen. Zo ben ik oa. in het oorlogs museum geweest. Ik wist wel wat er hier gebeurt was, maar op zo'n brute wijze!!! Amerikanen pffff ik was er na gisteren helemaal klaar mee. En het gekke is je komt ze hier overal tegen...in die tijd van de Vietnam oorlog hebben de Amerikanen veel chemische en biologische bommen op Vietnam gegooid. Waardoor er vele mensen verminkt zijn en zelfs kinderen die een aantal jaar daarna zijn geboren hebben er afwijking door. Gruwelijk gewoon wat hier is gebeurt en met name de manier waarop. Ik heb wat locals hier gevraagd wat ze nu van de Amerikanen vinden. De jongeren zeggen dat ze aan de toekomst moeten denken en wat in het verleden is gebeurd is gebeurd. Ze hebben het een soort van vergeven, maar ik denk eerder een plekje gegeven. Ik weet niet wat ik er van moet denken, ik had al niet een hoge pet op van die Amerikanen maar nu helemaal niet meer...en wat doen ze hier nu nog???!! Maar goed al met al was het erg indrukwekkend en leerzaam. Vandaag ben ik naar de Cu-Chi tunnels geweest. Zo heb ik met eigen ogen kunnen zien hoe de VC onder de grond hebben gewoond, een ingenieus systeem. Zo leefden er complete gezinnen er voor jaren onder de grond.Zelf had ik ook nog de mogelijkheid om in een van de tunnels te kruipen. Natuurlijk hebben ze deze een beetje aangepast aan de buitelander, want anders zouden we er niet allemaal doorheen kunnen. Maar het was nog steeds redelijk smal. Ik wilde als laatste van de groep, zodat ik wat foto's kon maken met geen andere toeristen erop. Iedereen was na 50 meter er al uit gegaan en ik dacht ik ga wel ff verder kijken. Ze waren mij kwijt haha, where is Jimmy? Uiteindelijk kwam ik 100meter verder weer boven de grond uit. Ja een echte Mol he!

Okeej dit was hem weer. Als het goed is ontmoet ik vanavond een maatje van me waar ik in Laos mee gereisd heb, dus dat wordt gezellig hoop ik! Morgen ga ik een trip maken over de Mekong Delta.

Ok wordt vervolgd...